Onsen

Beppu. Lle uffernol. Nid fy nisgrifiad i. Dyna sut mae'r lle 'ma'n marchnata'i hunan. Ond a dweud y gwir, mae'n rhyw fath o nefoedd ar gyfer pobl fel fi sy'n dwli ar gael bath.

Fel ym mhob rhan o Japan, mae dwr poeth o grombil y ddaear yn casglu mewn pyllau bach yn Beppu, ac mae 'na ardaloedd yma sy'n cael eu galw'n 'Hells,' tebyg i'r hyn sy'n Rotorua yn Seland Newydd.

Ond yr Onsen sy wedi'n denu ni yma - math o fath sy'n rhan annatod o ddiwylliant Japan - y spa gwreiddiol efallai. Yn syth ar ol cyrraedd, aethon ni i drio'r bath tywod. Do'n i ddim yn siwr beth i'w ddisgwyl, ond y disgrifiad gorau yw cael eich claddu'n fyw, neu gael eich plannu fel planhigyn.

Chi'n cael gwn gwisgo i'w ddodi amdanoch chi i ddechrau. Yna, ry'ch chi'n mynd i stafell boeth lle ma' menywod wedi torri rhych i chi yn y tywod. Maen nhw'n eich gwahodd i orwedd ynddo fe, cyn eich gorchuddio - o fodiau'ch traed hyd eich gwddf - mewn tywod poeth, trwm, gwlyb. Allwch chi ddim hyd yn oed symud eich pen. Mae'n brofiad rhyfedd tu hwnt, ond yn od o bleserus. Ar ol ymlacio am ddeg munud, gan deimlo'r gwaed yn pwmpio trwy'ch corff, mae'r menywod yn amneidio arnoch chi i godi. Dyna pryd ry'ch chi'n mynd i'r stafell ymolch, golchi'r tywod bant, cyn ymuno a'r menywod eraill yn yr Onsen poeth poeth. Ro'n i wedi ymlacio'n llwyr.

Ond mae llwyth o fathau gwahanol o Onsen. Mae'n debyg bod pobl Japan yn tueddu i ymgasglu mewn Onsen ar ddiwedd y dydd i ymlacio a chael clonc. Heddiw - ethon ni i Onsen awyr agored mewn pentref uwchben Beppu, Myoban. Oddi yno gallwch chi weld colofnau o stem yn codi o fannau gwahanol ar y mynyddoedd. Mae 'na gytiau bach to gwellt ymhobman, lle mae halen bath yn cael ei greu o'r sylffwr. Mae'r lle'n drewi a dweud y gwir ac roedd e'n troi arna i. Ond mae eistedd mewn onsen awyr agored ar eich pen eich hunan, ynghanol y niwl, gyda hat fach gonigol ar eich pen i gysgodi rhag y glaw yn brofiad hyfryd. Roedd Hywel yn eistedd mewn Onsen yr ochr arall i'r wal hefyd, yn tynnu lluniau, tan i rai dynion lleol ymuno. Does neb yn gwisgo dillad nofio yn y llefydd 'ma - ond dyw e ddim yn broblem. Chi'n dod i arfer a fe.

HIROSHIMA: Cranes, Carp and Karaoke

And so to a somber part of the journey, or so you'd think.. We arrived in Hiroshima after another trip on the bullet train, and headed to the Peace Garden and A-bomb dome. The dome is one of the few remaining buildings left from 1945's attack - the gnarled metal and rubble walls speak for themselves. The museum here gives the full history of what lead to the bombing, how many thousands died and how the city has been rebuilt. They've adopted folded origami cranes as a symbol of peace - there were thousands of them...

We strolled on up the river, and started to hear some chanting. That became singing of sorts - the noise coming from the baseball stadium, where the Hiroshima Carp were playing.. their fanatical supporters were all around, dressed in red, waving their little blow up bats and meeting the mascot you see above. Apparently the team are perennial underachievers - but it doesn't put off the fans - sound familiar? Having been completely rebuilt, the city centre is very modern - with a very bustling nightlife. It would have been rude not to join in, so we ended the night in a 'Big Echo' karaoke booth. After 20mins just trying to work the machine, and find some songs we recognised, we did our own very special versions of hits by REM, Britney and Michael Jackson. Sadly Gwenfair's not keen for me to post the video evidence on the blog for you to judge the results...

NARA

Dihunon ni'r bore yma ynghanol storm o fellt a tharannau, felly ar ol aros rhywfaint i'r glaw gilio ychydig, chyrhaeddon ni ddim 'mo Nara tan ar ol hanner dydd. Prif ddinas gyntaf Japan yw Nara, ond oherwydd cred Shinto yn ymwneud a marwolaeth, yr arfer oedd i symud prif ddinas bob tro y byddai'r ymerawdwr yn marw.

Beth bynnag, er ein bod ni'n gwbod y byddai hi'n bwrw, darllenon ni ei bod hi wirioneddol werth mynd i weld y ddinas a chafon ni 'mo'n siomi. Mae neuadd pren mwya'r byd yn Nara - teml Todai-Ji. I gyrraedd yno rhaid cerdded drwy barc lle mae gyrr o geirw dof yn byw. Roedden nhw yn hynod bert ac roedd hi'n hyfryd eu mwytho. Gwylion ni un fenyw oedd wedi prynu bisgedi i'w bwydo nhw yn mynd i drafferth wrth i chwech neu saith o geirw barus ei hamgylchynu. Chafodd hi ddim mwynhau'r broses o'u bwydo wrth iddyn nhw'u dilyn hi'n egr... Taflodd hi nhw yn y diwedd ond i gael gwared arnyn nhw!

Teml Fwdaidd ar gyfer gweddio dros heddwch a chyfoeth yw Todai-ji mae'n debyg - a thu fewn i'r deml anferth yma mae yna ddelw pres anferth o'r Bwda Vairocana mawr ei hun. Mae'n enfawr - ac mae'n debyg ei fod wedi colli ei ben, druan, ambell i dro, mewn rhyfeloedd a thannau gwahanol. Un o'r pethau i ddifyrru'r tyrrau o blant sy'n ymweld a'r lle yw'r cyfle i geisio sicrhau llewyrch iddyn nhw a hynny drwy wasgu eu hunain drwy dwll bach yn un o'r pyst mawr sy'n cynnal yr adeilad. Mae'r twll fod i fod yr un faint a thwll trwyn Bwda! Ron i'n ystyried cael tro hefyd, ond o gofio fy mod dipyn mwy o faint na rhan fwyaf o fenywod Siapan a bod rhai o'r plant yn cael trafferth, gwell oedd peidio...

KYOTO: Sun, shrines and sweets from a stranger

After hectic Tokyo, Kyoto feels like a different country - one where the sun comes out and stays out. There are shrines and temples everywhere you turn, some turning out to be huge as you find your way around the ornate gardens. We're staying near the Silver Pavillion - but my favourite today was Fushimi-Inari Taisha - where a path made up of thousands of red torii gates leads between the temples. It was whilst walking along one of these paths that a stranger we were passing thrust some sweets on us, smiled and walked away. Being well brought up, respectable types, we were always taught not to accept such things - but he was gone too quickly to put that into Japanese, so we smiled back and said thank you. They were nice too.

Our other diversion of the day was spotting our first proper geishas - they really do exist - and handily, they walk very, very slowly in tall wooden shoes, which makes it a bit easier to get a photo. I actually plucked up the courage to ask the two above for a picture in the Gion district. They obliged, but as you can see, the one on the right didn't look too impressed. Maybe those shoes hurt....

O Tokyo i Kyoto: Golygfa o'r Shinkansen

View from the Shinkansen Bullet train from Tokyo to Kyoto

Mamau'r Metro a Syndod Shibuya

Ar y tren tanddaearol bore 'ma fe welon ni fam yn hebrwng ei dau blentyn bach i fynd i'r ysgol; fe gydiodd hi yn eu llaw nhw tan iddyn nhw gerdded ar y tren - ac wrth i'r drysau gau a'r tren dynnu bant - roedd y ddau, brawd a chwaer, jyst yn chwifio'n drist arni. Maen nhw'n gwisgo gwisg fel morwyr i fynd i'r ysgol fan hyn - wel y plant bach yma beth bynnag, gyda hat fach wen hefyd. Alla i ddim dychmygu Mamau'n Llundain nac Efrog Newydd yn hebrwng eu plant i'r ysgol yn yr un modd. Ond dyw'r ddinas 'ma ddim fel pe bai mor beryglus a hynny i gyd - gobeithio nad ydw i'n temtio ffawd wrth ddweud nad y'ch chi'n pryderi gormod am pick-pockets...

Ddoe ethon ni i ardal Shibuya - ac roedd croesffordd anhygoel ar stryd brysur tu hwnt - lle roedd pobl yn cael croesi i bob cyfeiriad, yn cynnwys ar y diagonal, pan roedd y dyn gwyrdd yn dangos.

Dafliad carreg bant roedd rhyw fath o orymdaith lle roedd torf o bobl yn yr un gwisg yn cario shrine, dan lafarganu. Ron nhw'n dilyn lori fach lle roedd plant ac oedolion yn canu clychau a drymiau. Ac er y glaw, ron nhw hefyd yn cario lanternau ar bolion hir neu'n dawnsio'n egniol ac yn edrych yn hapus tu hwnt. Dy'n ni ddim yn siwr pa grefydd on nhw, ond ron nhw werth eu gweld.

TOKYO: Sumo, sushi and showers

Tokyo is every bit as overwhelming as people say, and hugely enjoyable for it. We've seen temples, shrines, gardens and shops plastered in neon. Our Japanese doesn't extend much beyond three different variations of the words 'thank you' at the moment, but we're learning.
This morning we got up at 5:40am to make the journey to Tsukiji fish market, which seemed to have the entire contents of the Pacific ocean under one roof - giant tuna, octupi, live eels - wow. We had sushi for breakfast there - made in front of our eyes - probably the best I've tasted.
We then went on to get our tickets for the Sumo - its the September tournament, and all the big boys are in town. It's a spectacle you can't really hope to understand, only enjoy.. The crowd especially loved 'Ama' - a man the size of two prop forwards, who threw a lot of salt around the ring before winning his bout. This goes on for 19 days..... We've had a bit of rain here, but nothing the hotel umbrella couldn't cope with. We're off to Kyoto tomorrow - where the forecast promises three days of sun, as well as more temples, shrines and - if all goes to plan, a trip on the shinkansen bullet train. Sayonara!

Ar goll heb gyfieithiad: TOKYO

Ar ol tua deuddeg awr o daith awyren o Rhufain i Japan fe gyrhaeddon ni Tokyo -a guess be? Dechreuodd hi lawio. Mae patrwm fel pe bai'n dechrau! Llwyddon ni gyrraedd y gwesty yn ddi-drafferth ac ethon ni mas yn syth i'r ddinas anferth 'ma i chwilio am swper.

Argraffiadau cynta? Dinas anferth, fel Efrog Newydd, ond yn llawn sgrifen Siapaneiaidd a llawn pobl Siapaneiaidd. Roedd y Lonely Planet yn argymell rhai llefydd yn Ueno, lle ry'n ni'n aros. Ond sylweddolon ni'n gloi na fyddai'n hawdd i ffeindio yr un ohonyn nhw gan nad on ni'n gallu darllen enwau unrhyw un o'r arwyddion! Dim ots, ar ol cael ein gwrthod am ryw reswm mewn un bwyty (0edd e'n llawn falle??!) fe gethon ni groeso mewn bwyty arall. Ar ol pwyntio at lun o bryd oedd yn edrych yn ddigon deche - gethon ni noodles blasus fel ein pryd cynta.

Ar ol swper, roedd yr awyrgylch yn teimlo fel pe bai wedi newid, ond falle taw'r ardal oedd e. Roedd llwythi o fenywod pert ar y stryd, yn gwisgo ffrogie fel mae morwynion priodas gatre yn gwisgo, yn ceisio denu dynion. Un peth sy'n dda - do'n nhw ddim yn trafferthu ceisio'n denu ni - gan ein bod ni mor amlwg yn dramorwyr, falle!

Heddi, o feddwl ein bod ni wedi dihuno'n llawn blinder jet-lag, llwyddon ni neud lot o bethe (ac roedd hi'n braf). Amgueddfa Genedlaethol Tokyo bore 'ma - oedd yn llawn celfwaith diddorol o gyfnod cynnar Japan hyd heddi; tro drwy barc Ueno lle roedd temlau trawiadol, llyn llawn planhigion a chrwbanod yn nofio gyda'r pysgod coi. Wedyn ar y tren tanddaearol i weld teml Senso-ji yn ardal Asakusa a phrynhawn 'ma ethon ni i ardal y Cwmwl Grafwyr i weld yr olygfa o Tokyo gyfan. Ac mae fel carped o flerdwf trefol... dinas am gyhyd a gwelech chi... Anferthol.

Mae'n rhyfedd ffili deall yr arwyddion, ond mae'n wych cael bod 'ma. Mae fel parallel universe rywsut....

Roma: we came, we saw, we got soaked...

It seemed like a good idea to start the world tour in sunny Rome - but we hadn't reckoned on an enormous thunder storm breaking out as soon as we stepped off the train. Soaked to the skin, we made it to the appartment where my parents we waiting. After some pizza and a bottle of wine, all was well.
We've had two lovely days here, walking everywhere, eating fantastic food and enjoying seeing my and Gwenfair's parents. A big farewell meal yesterday took three hours - which is as it should be. Tonight we get on the plane to Tokyo, which we've been saying will be the 'proper' start of journey...

Gweithiwr cyn troi'n Deithiwr!

Helo! Heddi fydd fy niwrnod ola i yn y gwaith am gyfnod go hir. A dyma'r tro cynta i fi gadw blog! Rwy'n edrych mlaen bach mwy na ddylen i at ei gadw e, ac mae llawer o syniadau 'da fi am beth licen i gael arno fe. Mae perygl y bydda i'n trio'i hogo fe oddi wrth Hywel! Mae e yn Llundain heddi yn gobeithio y bydd Llysgenhadaeth Cheina yn rhoi visas i ni o'r diwedd. Os na wnewn nhw bydd rhaid ail-drefnu'r daith yno, fydd yn siom mawr. Dwlen i fynd i Beijing. A'r peth dwl fydd - erbyn i ni gyrraedd y wlad honno fyddwn ni ddim hyd yn oed yn gweithio i 'media organisation' maen nhw mor amheus ohono!!

Beth bynnag, ron i wedi bwriadu cofnodi peth o'n paratoadau ni - ond ry'n ni'n dechrau ar ein taith ddydd Llun felly gewch chi osgoi clywed am y diflastod hynny.

Mae'n beth da mewn ffordd bod y tywydd mor wael yma, mae'n rhoi hwb arall i ni i adael, tra bod y tristwch o ffarwelio a ffrindiau a theulu yn dynfa i aros. Roedd hyd yn oed fy mhentre i, Llanbedr-y-Fro, ar y newyddion Prydeinig wythnos 'ma gan bod y llifogydd wedi achosi shwt stad ar y lle. Fydda i ddim yn gweld eisiau'r glaw, er mod i'n siwr o hiraethu am bawb. Alla i ddim aros am bach o haul.

Reit, rwy off i bobi tishen fale i bawb o'r gwaith ar gyfer fy shifft ola i. Hwyl am y tro!